Tussen Schijn en Zijn

Tussen schijn en zijn

Soms geschilderd in snelle halen, met een te grove kwast, haastig gedoopt in de kleuren die men van je verwacht— een streek hier, een veeg daar, een gezicht dat pas gezicht wordt als iemand kijkt.

We zijn de kunst van schaduwen verplaatsen, van licht laten vallen waar het moet, maar onder de lagen, onder de grondering zit de ruwe schets, de eerste versie, de lijnen die te eerlijk waren om overheen te schilderen zonder spijt.

Soms krabt de dag aan ons vernis, komt het barsten tevoorschijn, de doffe plekken waar we te vaak zijn overgeschilderd met wat men mooier vond dan wij.

En toch—soms, als we alleen zijn, zien we onszelf in een onbewaakt moment, tussen schijn en zijn.

Door Milayka Leandra